Als gemeente moet je creatiever zijn en meer durf tonen rondom de visie op digitale dienstverlening en het bijbehorende beleid. Je moet zelf gaan staan voor de burger en de digitale wereld van de burger. Waarbij je jezelf eigenaar moet voelen van dat proces rondom digitalisering. En wat mij betreft doe je dat met slechts een paar medewerkers uit de praktijk. Waarbij je zelf de echte ambassadeur moet zijn, met eigenschappen van een tambour-maître.
Als je stappen wilt zetten moet je vrij durven denken. Van buiten naar binnen, niet vanuit structuren en systemen. Als je het gevoel hebt dat iets nodig is, bijvoorbeeld voor het verbeteren van je (digitale) dienstverlening, of jezelf of de gemeente vooruit zal helpen, is dat een vrijbrief om hier tijd en energie in te stoppen. Vaak zal dit idee komen vanuit medewerkers, uit de praktijk. Maak dan gebruik van hun expertise en hulp. En ben zelf de tambour-maître.
Weet daarbij dat je eerst zult moeten zaaien, voordat je kan oogsten. Begin daarom klein en ga stug door! Heb geduld en wees vasthoudend. Wees zelf altijd dé ambassadeur die vanuit de klant redeneert. Maar ook de persoon waar anderen kunnen aankloppen met ideeën, vragen en (lastige) praktijkvoorbeelden. Want het kost tijd om de hele organisatie bewust te maken dat een andere houding nodig is, waarbij je denkt vanuit de klant...
Het is daarbij van belang om steeds voldoende durf te blijven tonen. Loop daarom net als een tambour-maître voor de troepen uit. Heb jij er ooit bij stilgestaan dat een tambour-maître met zijn rug naar zijn volgers loopt? Hij vertrouwt er daarbij op dat de rest volgt. Zou hij dat niet doen, dan kan hij niet voldoende vooruit kijken. Waardoor hij struikelt of stil moet gaan staan uit voorzichtigheid. Nu hij durft te kiezen om links of rechts af te slaan zonder achterom te kijken. En hij weet hoe hij daarvoor moet zorgen: bijvoorbeeld door niet te snel lopen als de blazers spelen en duidelijk aan te geven, met zijn mace*, waar hij heengaat. Zo zorgt hij dat de héle fanfare gelijktijdig met hem dezelfde afslag neemt.
Omdat hij voorop loopt, en met zijn mace* – die hij soms meters hoog de lucht in gooit – de aandacht trekt, is hij doorgaans het aangezicht van het muziekkorps. En natuurlijk loopt hij daarheen waar het publiek staat. Want de mensen zijn uitgelopen om naar de fanfare te komen kijken en luisteren. Zo zorgt de tambour-maître met zijn enthousiasme dat iedereen gelukkig is; de fanfare, hijzelf én het publiek!
*) Een grote stok met een bol aan het eind. Hiermee geeft een tambour-maître door middel van tekens aan wat er dient te gebeuren. Dit kan betrekking hebben op de muziek of op de marsorde (exercitie), maar deze gebruikt hij ook om aandacht te trekken van het publiek.
Het is niet erg om een keer onderuit te gaan, om toch je mace te laten vallen. Gun jouw digitale dienstverlening een impuls en gooi – letterlijk en figuurlijk – die angst overboord. Van (laten) vallen, leer je namelijk opstaan.
Als ambtenaar en ambassadeur ook een tambour-maître zijn? Lees dan dit pakkende korte verhaal, geschreven vanuit de ogen van een jonge, onzekere maître die zijn kans grijpt. En trek hieruit lessen voor jezelf: Toon durf, ben niet onzeker, wees enthousiast en laat jouw dromen, in samenwerking met je collega’s en ketenpartners, uitkomen!
‘Klanten wil ik steeds opnieuw op een creatieve wijze verrassen.’
Sanne van der Zanden, Programmamanager
