Het is inmiddels 6 jaar geleden dat ik afstudeerde aan de universiteit en na een mooie vrijwilligerservaring startte ik als accountmanager in de IT. Ik was wel klaar met al dat theoretische geneuzel en wilde zien hoe het er in het echte leven aan toe ging. Met mijn toenmalige baas ging ik mee voor mijn eerste echte klantgesprekken.
Gefascineerd heb ik zitten luisteren naar het in mijn ogen veel te hoog-over gesprek. Daar gingen we weer. Ik was vrij allergisch voor de cliché uitspraken die hij in zijn stropdas over tafel strooide en die voor mij alleen maar als bla-bla klonken: geen producten, maar oplossingen, we waren schijnbaar geen leverancier, maar partner en ik hoorde hem nog iets zeggen over werkprocessen, business deployment en ontzorging. Jeetje wat een zweverige clichés. Ik voelde me toch meer een jongen van de inhoud en had het liever over concrete functionaliteit en de toegevoegde waarde van onze softwareproducten.
Dat waren destijds niet de enige clichés waar ik allergisch voor was
In dezelfde periode vond ik het vrij ongeloofwaardig dat een huwelijk de mooiste dag van je leven kon zijn. Ja hoor, alsof een man er daadwerkelijk voor wil kiezen om nog maar één vrouw te mogen … uhm liefhebben, en dat ook zou beschouwen als de mooiste dag. Ik twijfelde aan de oprechtheid van deze uitspraken, relaties waren in mijn ogen een compromis. Bovendien zou niks de fantastische herinneringen aan onbegrensde zomervakanties met vrienden kunnen overtreffen.
Hoe anders is het nu
26 mei werd dat grote cliché voor mij waarheid en zonder twijfel de mooiste dag van mijn leven. De mooiste en enige vrouw op de wereld, mijn prachtige familie en de beste vrienden die je maar kunt wensen. Als ik probeer te omschrijven wat er op onze trouwdag ontstond toen alles samenkwam wat ik liefheb, kan ik niet anders dan terugvallen op zweverige clichés. De belangrijkste waardes passen gewoon niet zo makkelijk in concrete tastbare bewoordingen. En daar was ik zakelijk al eerder achter gekomen.
Concrete functionaliteit en korte termijn waarde toevoegen is belangrijk en de basis
Maar we leven in een wereld waarin applicatielandschappen en IT infrastructuren alsmaar complexer, dynamischer en kwetsbaarder worden. De beveiligingsrisico’s, architecturale vraagstukken en beheerwerkzaamheden overstijgen de capaciteit van een organisatie waarvan IT niet de core business is. Dan gaat het niet meer om wat ieder knopje functioneel doet. Als gemeente mag je van je leverancier verwachten dat hij technisch en functioneel ver vooruitkijkt naar de uitdagingen van de toekomst, dat hij IT verantwoordelijkheden en taken van je overneemt. Als ik het in een woord moet beschrijven kom ik op ontzorging…
Dus is partnerschap een cliché of niet?
Een leverancier die niet alleen kijkt naar de technische implementatie, maar jouw specifieke organisatie en business processen kent. Die oprecht luistert naar je uitdagingen, en daar zijn oplossingen en implementaties continue op aansluit.
Veroordeel gladde salesmannen en -vrouwen niet te snel op onze stropdassen en ogenschijnlijke clichés, want ik geloof daadwerkelijk in partnerschap.
